عهدو پیمان فلک را نیست چندان اعتبار عهد با پیمانه بندم شرط با ساغر کنم
غیرتم کشت که محبوب جهانی لیکن روز و شب عربده با خلق خدا نتوان کرد
طره ی شاهد دنیی همه بند است و فریب عارفان بر سر این رشته نجویند نزاع
ظل ممدود خم زلف تو ام بر سر باد کاندران سایه قرار دل شیدا باشد
صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم
سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض به هوی سر کوی تو برفت از یادم
شب مردان خدا روز جهان افروز است روشنان را به حقیقت شب ظلمانی نیست
راه پنهانی میخانه نداند همه کس جز من و زاهد و شیخ و دوسه رسوای دگر
